Bicara Qalbu

:: kalah ::

Dengan Namamu Ya Rahman..
Selawat dan salam atas junjungan besar Nabi Muhammad s.a.w

kalah

aduhaii... kalian.. nmpknya sy kalah dgn misi utk tidak menyentuh blog ni. huhuu...
makin nak exam, makin rasa nak bercerita, utk releasekan keletihan study, yg, x kunjung tiba tamatnya.
hingga kini, biologi terutamanya, belum khatam sepenuhnya. cehmistry, math dan statistik apetah lagi?

selera

makan pun mengadap notes

tgk tu.. makan pun sudah hilang seleranya.
tak pasti samada tekak ni sudah muak dgn masakan rutin dr pakcik cemara,
atau semenangya sy sedang mengalami sindrom takut exam. (hehe)
yg pasti, perut tidak mahu menerima nasi..
tekak menolak lauk2 kafe cemara..
ntah kenapa diet berubah menjadi diet org barat.
roti.. roti.. susu.. nestum.. biskut. itu shj yg lalu. itu shj yg mahu. (ehem, alamat utk ke barat kah? hehe) insyaAllah. akan sampai waktunya. sy kesana. :)

rindu.

okey.. mari buat hipotesis. mahu?

hipotesis pertama: takut exam
hipotesis kedua : rindukan family.
hipotesis ketiga : ~? ~ kalian tlg berikan hipotesisnya. :)

deep down, i think, i believe, i missed my kampung so much2.
meskipun baru shj pulang minggu lepas, tp aduhaii... kuatnya penangan rindu ini..

bergurau dgn nabilah,
bergurau dgn wan aiman, wan kiyin, wan ayun. (nenek2 saya. ada 3 :D)
bergurau dgn sagwa, doraemon, montel, cik teh. (mereka ini adlh kucing2 :D)
bermain dgn thomas da train. bersama percy dan emily
bermain dgn, jirah
menakut2kan itik2 hingga mereka terbng ketakutan (haha)

eh.. eh.. semua nya main kan? hehe..

ijjlal.. ijjlal.. baiklah.. sy sedar, hakikat yg sy memang gemar "bermain".
lumrah anak bongsu. xpelah kan? bermain dgn mereka yg spptnya. bgs lah. :)

teringat bagaiamna sy sgt suka "bermain" atau dlm erti kata lain, "bermanja" dgn sepupu sy nabilah, gadis berumur 15 tahun, yg boleh digolongkan dlm glgn kanak2 istimewa. slow learner, begitu.

sdg sy bertungkus lumus di meja study di blik spupu, si nabilah datang, tepat pada waktunya. :D
sy mengukir senyuman, semanis mungkin, sambil kelip2 mata membodek.

"awa.. (nama panggilannya). Kak jilal ..(nama panggilan sy) kak jilal hauslah.... tp.. dah terduduk ni.. x dpt nk bgn dah.. hausnyee......"

"kak jilal ni.. saje je.. mintak awe amekkan air lah tu. saje je nak manje ngn awe ye"

awa seolah2 memahami maksud disebalik kenyataan sy, dan dgn gembiranya awa ke dapur dan mengambilakn sy segelas air, yg sejuk lg, menyegarkan. :D

serasanya, awa begitu senang bila ada org yg memerlukan khidmatnya. barangkali terasa dirinya diperlukan, dan, terasa, dirinya bermanfaat kpd org lain.
eh.. bukan bermakna sy suka membuli, sekadar suka utk, "bermain" dgn insan, yg, bukan nye org lain bg saya; seppupu sy sendiri. :)

aduhai..
(saat sy menulis ni ttiba2 sy teringatkan sesuatu. belon buih pemberian hazirah(sepupu sy berusia 6 thn) !) **pergi carik*

saat sy menyambung penulisan sy ini, sy sudah pun bahagia dan tenang kembali.
kerana.. sy dpt bermain dgn belon buih pemberian sepupu cilik sy yg comel tu.
terubat rindu sy kpd mereka.

Puas rasanya sy meniup dan bermain buih2 tu.
sy hembuskan buih kpd ashira yg sedang membaca mathurat (hihi)
ashira memandang sy, tersenyum, dan menyambung pembacaan mathuratnya.

hembuskan buih kpd shalisha yg sdg khusyuk study. ( dan , shalisha terkejut, trus bertanya, "are u okey?" ) hhaha.
anis join sekaki dgn misi bermain buih ini.
bab2 ni, anis mmmg sekaki dgn saya. heheee..

thanks hazirah atas pemberian kamu yg sgt comel ni.. terubat rindu kak jilal .. :)

my buih dan scroll semangat sy.

" La taiasu min rahmatillah "
jgn berputus asa dgn rahmat Allah

terima kasih teman, atas nasihat yg suatu ketika dahulu sering diucapkan kpd sy :)

Maksu

cerita terkini mengenai sy sbg maksu.
hee.. anak buah to be sy skrg ni sudah berusia 7 bulan dlm kandungan.. :)
lg.... 2 bulan shj lagi. ^_^

pulang ke kampung baru2 ni,
sy bertanya kabar kpd si kecil dlm kndgn tu.

perut kaklong yg mula membuncit tu sy pegang, perlahan.
teragak2 juga lah hendak memegangnye, yelah,, bukanlah tabiat sy utk "memegang" perut kaklong sy! hehe..

deres a sence of joy n exctemnt once i touched kaklongs tummy.
iya... baby bergerak2.. tgn sy dapat rasakan tendangan nakal si baby.

ee.. nakalnya kamu baby! tendang2 perut mama kamu ya.? kesiann kat mama kamu sakit tau.
each time tgn sy ditendang (perasan jari sy ditendang, walhal dinding rahim kaklong yg ditendang), sy terjerit kecil, overjoyed i guess,

pengalam pertama sy, memegang perut sesorang yg ada baby. yalah, kan dah berulangkali sy bilang, sy kan anak bongsu.. langsung xda pengalaman dgn baby2 ni..

"e'ee bestnye.. ijjlal nk jugak.."
"klu nak, kawin lah cepat. nak?" cepat aja kaklong membalas.

kahwin?

Jauh...
adalah ruang yang memisah..
Jauh...
membuatkan dua jiwa terpisah..
Jauh...
menjadikan hati resah...
Jauh...
melahirkan rindu yang tak sudah...
namun,
kerana jauh..
ukhuwah kita,
bertambah indah..

p/s: abaikan soalan kaklong.

salam rindu,
sinar penghormatan.