Bicara Qalbu

:: menarik ::

Dengan NamaMu Ya Allah..
Selawat dan salam atas junjungan besar Nabi Muhammad s.a.w

"ape yg menarik hari ni....."
satu hari ntah kenapa azol brty soalan tu kpd sy.

thnx to Yahoo pingbox, i can communicate better with my readers.(althou there is, somehow, a slight fear. bcoz, well, piple can be anybody in the net world right? hoho)

n, azol, was among the most frequently piple who instant message me.

berbalik pd soalan yg dity. hmm.... apa yg menarik?

menarik.

situasi 1

pulang dr intec ke kolej akasia, spt biasa, menaiki bas intec.
bas intec mrupakan bas 4 seater. dua di kiri, dua di kanan. persis bas2 persiaran biasa.

waktu tu, jam, 5 ptg sy kira.
pelajar2 intec masing2 mahu pulang lekas2 ke kolej. penat. iyelah. kelas seharian.
menaiki bas, owh. hampir penuh tempat duduk.

i had to go way back at the end.
dr jauh, mata sy yg sudah sedikit kabur ini, scan man2 seat kosong..

hmm.. ada seat kosong kat blakang lah.
2 seat kosong. satu belah kanan, satu belah kiri.
tapi.....
dua2 belah seat itu, sebelahnya ada pleajar lelaki.

ok. seat dah ada, tapi.. nak duduk belah mana ya.?
kanan pun sblh lelaki, kiri pun sebelah lelaki.
kene pilih antara dua yg lebih sedikit kemudaratannya ni. (heheeee :P)

makin hampir ke belakang, makin tatau nk pilih kanan ke kiri.
but lazimnya, kalau tatau antara kanan atau kiri, sy akan cenderong ke kanan.
tak kira semasa memandu atau mencari arah. pasti kanan mjadi pilihan.

but then, waktu sy makin menghampiri seat belakang,
x semena2, pelajar lelaki yg sedang dduk bersandar dari tadi di seat sebelah kanan,
tiba2 mengangkat punggung, berdiri, dan, bergerak memenhui seat kosong sebelah kiri.,
mengosongkan kedua2 seat belah kanan, memberi ruang kpd sy utk duduk.

tak perlu sy duduk sebelah lelaki,
dan, tak perlu dia duduk sebelah prmpuan.

touched.
i was, really touched. and, i smiled.
rasa penat dan letih sy melayang terus.

senangnya kalau berurusan dgn org yg faham, dan bertindak dgn apa yg dia fahami.
sy x dpt cam muka pelajar lelaki tersebut, but, one thing for sure,
he is a cemarian.
so. kpd, entah siapa hamba Allah itu, semoga Allah merahmati anda.

ur little act had really made my day.
terima kasih. :)

kadang2, kita tak perasan, tindakan kecil kita ke arah kebaikan itu, mampu mbuat hari seorang stranger spt sy, kembali segar.

situasi 2

setiap jumaat, klass akan habis jam 12 tghari.
sedar akan hakikat yg sy hanya akan tidur kalau pulang terus ke kolej,
sy cuba untuk kuatkan hati dan pergi ke perpustakaan.
tempat yg agak kondusif utk study.
a level pun hanya tinggal 4 minggu. nak taknak, i need to study.

menaiki tangga di library yg sedikit2 seperti tangga di ballroom spt dlm movie beauty and the beast (hehe), kelihtan satu grup pelajar2 perempuan dr program tesl/fakulti music sedang bersususn2 utk mengambil gambar.

"owh.. utk majalah tahunan mungkin" bisik hati sy.

sy hanya berlalu pergi, tanpa sebrang rasa minat.

berjaya mendaki 3 tingkat, sy mengambil kedudukan betul2 di hadapan tingkap.
meja bulat berkerusi empat.
sejak dulu, tu lah "port" pilihan sy.
sy kurang gemar study menghadap dinding. it gives me this tense yg sy sendiri x faham.

letak buku, tiba2 pula perut meragam. ops, perlu ketandas. hehe..
usai urusan di tandas, dan kembali ke meja,
these grup of student yg bergambar2 di tangga td berkumpul di meja bersebelahan sy.
ofcourse, masing2 sibuk melihat gambar2 "cun" mereka drpd camera DSL empunya shbt lelaki mereka yg sepertnya bersukarela utk tolong ambilkan gambar.

dah namanya tgk gambar pastilah terkeluar suara2 yg "tersyok" sendiri akan kecomelan gambar masing2. --- bising dan mengganggu. --
sy melihat jam tgn. owh. jam 1.00 tghari.

melihat kwn lelakinya, sy membuat assumption, pasti sebentar lg mereka akn pergi.
iyelah, surely kwn lelaki dia itu akan ke masjid utk solat jumaat. yekan?
so, biarlah mereka bising sekejap. ok, x perlulah tegur lagi.

sy mengangkat buku dan beralih ke meja yg jauh sedikit drpd mrk. (dan juga dgn harapan yg mereka akan faham signal kecil dr saya tu)
but, seriosly, mereka x faham.
suara mereka masih dpt didengari. malah makin menjadi.

1.15 tghari. kali ini, tiada suara memuji kecomelan gambar,
tp, sesi bergambar pula diteruskan!

posing sana, posing sini. klik sana, klik sini. flash sana, flash sini.

sy waktu tu sdg berusaha utk fokus dan menghdamkan segala equation chemistry.
grup plajar prmpuan di meja sbelah sy sudah berbisik2 sesama sendiri,
barangkali mereka turut terganggu dgn act yg cukup tidak sensitif pelajar2 fakulti musik/tesl.

bile mereka nak beredar.?

jam 1.30 tgahri.
ah. sy tekad. bangun. tak boleh dibiarkan.
menghampiri mereka, sy cuba utk snyum, (tp, mm mcm tak senyum je. hehe)

slh seorang dr mereka melihat sy menghampiri.
"wey, wey.." dia berbisik, menuepuk2.mberi tanda pd kwn2 mereka yg sy mnghampiri.

sy menyentuh bahu sorang sister ni.

"excuse me, can u please lower ur voice. dah hampir sejam sy dengar . we need to study here"

i know, i know, i didnt even bg salam pun kan? n,
tiba2 je sy ckp english. hehe
(erm, sy pernah ckp yg kalau sy bengang atau apa2 i tend to use english sbb, vocabulary sy dlm english tak byk, jd, sy x dpt lah nk ckp byk2 ms sy tgh geram tu...kawalan sy pun lebih.) hehe..

"ok2, sorry." meminta maaf meski riak wajah tidak menunjukkan sebarang rasa bersalah.

dats it. ? is dat it?
satu jam bising, n pohonan maaf dr wajah yg tiada rasa ingin memohon maaf.
ouuu~~ ok, fine then..
.
..

sy pulang ke meja, dan menoleh ke belakang, menoleh ke meja mereka.

eh.

dah xde?

dah pukul 1.40. mm. agaknye kawan lakinye sorang tu tiba2 teringat dia belum pergi masjid kot?

awak merakan gambar-gambar org.
Allah merakam gambar-gambar kamu.

haish. manusia.
macam2nye.

beza.

2 situasi dlm minggu ni yg sy kira cukup menarik.
kedua2 situasi itu menyentuh hati sy, tp, dgn cara yg berbeza, dan, rasa yg berbeza.

mereka sama2 adlh manusia,
sama2 adlh pelajar UiTM,
sama2 adlh islam,
sama2 adlh melayu.

tp, apa yg membezakan mereka.?

satu, mbuat sy ckup sejuk....
satu lagi mbuatkan sy, sedikit jengkel dan annoyed.

kefahaman. sensitiviti. itu bezanya.

x kira apa pun agama yg seseorang itu anuti, jika dia faham, dan sensitif dgn sekeliling, pasti akan mbawa kesejahteraan.

kalau sesetiviti2 kecil pun tak dapat nak "hidu",
inikan pula perkara2 yg lebih besar.
aduhai, sedih memikirkannya.

be sensitive.
"smell" with ur heart

tp, itulah. manusia.
expect the unexpected!

"apakah kamu tidak berfikir?"

- Yaasin

salam fikir2,
sinar penghormatan