Archive for Jun 19, 2010

ucap


posted by ~ n.u.u.r ~

2 comments


bismillahirrahmanirrahim..

republish n edited from 13 march 2010, facebook:


shes not the type of person who is close to her father.
what she does, what she eat, where she goes, whos her friends, what she learnt, need not be told to her father.

she sees her father as someone that she should respect and obey, not as someone that she could share toughts and silly stories.

for all that, had made her somehow be much further apart from him. day by day.
seldom she asks whether he is in good health.
seldom had she called just to make sure everythings fine and going well.

she had forgotten, that she is her daughter. and he is her father. the only person who had raised her, educate her and support her in ways that she had never could understand.

back then she was so young in thinking.
she could not understand that he has his own way of expressing that he actually cares about his daughters.
ways that only he knows.
ways that she could never see, hear nor understand.

.

she is now grown into a person, who can think and analyze critically.
she can now see the hidden things that he had been doing for her.
and now, she is trying hard to make him feel that he does bring a meaning in his daughters lives.

.


her father is getting older.
wrinkles are getting much more obvious.
black hairs are starting to turn white.
time may not be enough to be spent together,
but she will make sure, her father would never regret,
for having her, as his youngest daughter.
.
.

"“Walau bagaimana buruk sekali pun perangai kedua ibubapa kita itu bukan urusan kita, urusan kita ialah menjaga mereka dengan penuh kasih sayang sebagaimana mereka menjaga kita sewaktu kecil hingga dewasa.

Walau banyak mana sekali pun dosa yang mereka lakukan, itu juga bukan urusan kita, urusan kita ialah meminta ampun kepada Allah S.W.T supaya kedua ibubapa kita diampuni Allah S.W.T.
Doa anak yang soleh akan membantu kedua ibubapanya mendapat tempat yang baik di akhirat, inilah yang dinanti-nantikan oleh para ibubapa di alam kubur.

Erti sayang seorang anak kepada ibu dan bapanya bukan melalui hantaran wang ringgit, tetapi sayang seorang anak pada kedua ibubapanya ialah dengan doanya supaya kedua ibubapanya mendapat tempat yang terbaik di sisi Allah.”
- quoted

.
.

Ya Allah, love my father as how he had loved me since i was little..


selamat hari bapa buat ayahanda.
semoga mampu terima ijjlal sebagai si puteri bongsu.



salam puteri,

kerana aku bukan makhluk pengkhianat


kata hati : post byk entry sbb akan hibernate dlm seminggu akan datang. jumpa lagi insyaAllah.. salaam wbt.

masjid


posted by ~ n.u.u.r ~

No comments

Bismillahirrahmanirrahim..


"Tidak akan datang kiamat sehingga manusia bermegah-megahan dalam membangun masjid"

[Musnad Ahmad 3 : 134 dengan catatan pinggir Muntakhab Kanzul Ummal. Al-Albani berkata Shahih. Lihat : Shahih Al-Jami'ush Shagir 6 : 174, hadits nomor 7298]

apa yang akan sy tulis ini, tidak ada kaitan langsung dengan makna di sebalik hadith diatas.
apa yg akan sy tulis ini, hanyalah apa yang lahir dari pemahaman secara tidak langsung setelah sy membaca hadith tersebut.
harap kalian maklum dengan perkara ini ya..?

masjid

"manusia bermegah-megahan dalam membangun masjid"

membangun masjid.
masjid.
ya, masjid.

dan masjid yang sy ertikan dalam "pemahaman scr tak langsung" sy ini adalah, sebuah perkahwinan.
ia bukan petanda akhir zaman, ttp ia realiti masa kini.
realiti masa kini yang menunjukkan manusia makin rakus dan tergopoh2 dalam membina sesebuah masjid.
makin banyak masjid, makin megah jadinya.
makin cantik masjid, makin bangga rasanya.
sy tahu kalian pasti lebih dr setuju.
dan media massa menjadi bukti.

makna

apalah makna sesebuah masjid, jika tiada kemakmuran padanya?
apa maknanya sebuah masjid yang dibina, dengan niat menarik minat pelancong semata?

maka tiadalah terlaksana matlamat asal membina sebuah masjid itu,
yakni, sbg sebuah tempat yang mempunyai pelbagai peranan.
pusat zakat, pusat ilmu, pusat sosial, pusat riadah,
yang mana akhirnya mampu melahirkan jiwa jiwa yang dekat dengan Tuhannya, yang akrab dengan garis panduanNya.

sudah namanya atas dasar bermegah dan untuk pelancongan,
hinggakan ada masanya, sebuah masjid itu tiada siapa yg mampu menjadi imam dan bilal,
tiada siapa yang mampu memimpin, penduduk sekitar tidak terjaga.
sedihnya lagi hanya "makmur" bila cuti persekolahan tiba,
dengan pelancong yang "kagum" dgn keindahan senibina masjid semata,
tanpa sedikit pun menyuburkan roh dan membangun jiwa.

analogi

begitulah halnya,
apa makna sebuah perkahwinan, yang tiada keberkatan kepadanya?
yang dibina atas dasar ntah apa apa? (wallahualam sy pun tidak tahu)
manusia rakus lari sini sana, sanggup seberang laut hatta seberang dunia,
semata ingin membina, masjid baru yang boleh dimegahkan.

dan akhirnya, apa kesudahan?
masjid baru tidak dapat memainkan peranan dan fungsinya.
hilang segala keberkatan di dalamnya.
sesuatu yang dibenihkan dengan niat yang jauh lari dari tjuan asal,
tidak akan sekali kali mampu mencapai tahap sebuah masjid sederhana yang dibina atas dasar keimanan.

ya, mungkin mereka dapat apa yang mereka mahu,
ttp mereka tidak akan perolehi apa yang orang lain perolehi dalam perkahwinan mereka.
yakni kebahagiaan berpanjangan, kemakmuran berterusan.
kebahagian sementara itu mungkin, ttp kebahagiaan berpanjangan itu masih boleh dipersoalkan.

situasi dan senario semasa,
membuatkan sy berfikir panjang.

kalau saya.. bagaimana?

sy, lebih rela mebina sebuah masjid yang sederhana,
ttp tidak pernah putus dgn kemakmuran.

makmur bukan pada tingkat masjid semata,
ttp mampu melahirkan benih2 jiwa yang rapat dgn tuhanNya.
menarik sekalian jiwa di sekitarnya, untuk sama2 mememunuhi matlamat penciptaannya.


masjid itulah yg akan menjadi taman menuai ilmu.
masjid itulah yang akan menjadi pusat ekonomi, ekonomi harta, juga ekonomi jiwa.
5 kali sehari, azan mampu dikemundangkan, 5 kali sehari jemaah mampu dihidupkan.
dan bukankah masjid pertama dalam sejarah islam, hanya dibina dgn pohon tamar semata?

tawarkanlah sy sebesar dan semewah mana pun masjid,
ttp jika hanya untuk bermegah, maka tiada saya sekali kali menerima.
pujian manusia akan dtg dgn sendiri, jika tindakan kita sentiasa mengejar pujian Nya.

:)

ulang

"Tidak akan datang kiamat sehingga manusia bermegah-megahan dalam membangun masjid"

dan sini sy tanyakan kepada anda,

ape niat anda utk mbina masjid itu?

fikirkanlah.



kerana aku bukan makhluk pengkhianat

kenal?


posted by ~ n.u.u.r ~

No comments

bismillahirrahmanirrahim..

bual

"maaf.. awak tak kenal lg siapa sy sbnrnya. awk tak pernah beshbt dgn sy scr terus." jawab sy.
"sy yakin dgn awk. sy kenal awk, sy sudah baca semua entry blog awk. dan krn itulah sy memilih awak. sy percayakan awk boleh" balasnya.

itulah antara petikan bualan sy dgn seorang hambaAllah.
(bukan bulat2 ttp lebih kurang..)
baik, bukan seorang, tetapi, makin bertambah dari semasa ke semasa.

situasi yg mana pernah sy sebutkan dahulu, situasi yg merisaukan sy,
bilamana, orang fikir mereka lebih kenali sy, lebih mendalami siapa sy, di ruang maya.
bukan di alam realiti.

separuh diri sy, merasa khuatir dan bimbang.
iyelah, ada masanya, sy lupa, blog sy ini aksesnya kpd siapa shj yang memahami bahasa melayu.
posting2 sy, bukan semuanya ilmiah. ada juga yang berbentuk peribadi.
secara tak langsung, penilaian org terhadap sy, byk juga bergantung kpd apa yg sy tulis dan coretkan di BQ. baik sy tulis, baiklah penilaian. buruk yg sy tulis, buruklah nilaiannya.

persoalan

persoalannya sekarang, benarkah, blog dan entry2 itu benar2 melambangkan personaliti tuannya.?
apa yg sy mampu katakan, scr peribadi, sbg seorang blogger, sy hy mampu beri 45%
baki 50% itu, sy benar2 yakin perlu ditelurusi dgn cara persahabatan di alam realiti,
dan baki 5% itu adlh, well, tiada siapa pun yang mampu memahami 100%.
pasti setiap orang punyai sisi rahsianya yang tersendiri. kan?



jika anda tergolong dalam golongan silent reader kpd blog2 org lain,
maka sini sy mahu mengajak anda berfikir..

ini adalah konflik setiap blogger. (ok, mungkin bukan setiap, ttp hy kpd sy)
apabila berhadapan dgn pembaca yg mengenali sy di dunia realiti, dan mereka mengharapkan sesuatu yg tinggi dr sy berdasarkan siapa nuur ijjlal yg mereka kenali di alam maya.
dan apabila berhadapan dgn pembaca yg tidak sy kenali, juga dtg dgn satu expectation tinggi kpd sy.

oh, bukan. sy bukan nak katakan yg sy punyai split personaliti ! lain di maya, lain di realiti, (nauzubillah!) hehee...
cuma perlu diingatkan, penulisan ini, bukanlah sesuatu yg dilakukan scr spontan.
ia satu proses, yg hanya akan dipublish jika ia dirasakan sesuai.
kalau salah, boleh dipadam, boleh diganti dgn yg lain.
kalau rasa posting yg sudah dipostkan tu tiba2 tidak sesuai, bila2 boleh delete, dan tak perlu risau kalau ada yg mbaca.

penulisan memberi kuasa kpd si penulis utk memilih apa yg dia ingin tonjolkan dan perlihatkan, dan menyembunyikan apa yg penulis enggan war warkan.
kerana itulah, sy menyatakan, mensandarkan 100% sifat dan personaliti seseorang penulis itu drpd tulisannya di blog, adalah sesuatu yg membahayakan diri anda sendiri.

akhlak?

apa itu akhlak?
sifat? peribadi? tindak tanduk? bual bicara?
jika hendak di definisakan erti akhlak scr amnya, adalah,
satu tindak tanduk, bicara yang spontan, yang berlaku tanpa perlu fikir.
nampak kan jauh sekali bezanya?

jika anda kenali seseorang itu scr personal,
maka barulah anda layak utk mengklasifikasikan sy sbg "baik", "sederhana", atau biasa2.

bukankah pesan para bijak pandai, (atau para sahabat mungkin?)
jika mahu mengenali karektor sahabat anda, bermusafirlah bersamanya, dan lihatlah bagaimana sahabat kamu mengendalikan marahnya.

ternyata disini, glgn bijak pandai juga mengakui perlunya "real connection", pertemuan fizikal, dalam proses mengenali karektor seseorang.

bermusafirlah. mengemabralah bersamanya.
buatlah dia marah. lihatlah bagaiamana sahabatmu itu berhadapan dgn kemarahan dan kecemasan. kerana pada saat2 itulah, sbnrya, tindakan spontannya muncul.
tindakan yg lahir tanpa sempat fikir "aku kena cover."

na.. jelas kan?
berbeza kan dgn blog?
sy sudah nyatakan pd awalnya,
penulis berkuasa utk mengawal segala apa yg dipostkan.

hargai

sy menghargai setiap kenalan yg sy temui spnjang berada di arena maya.
ish... tak mahu lah pula kalian kecil hati dgn apa yg sy tulis ni.. sy tetap hargai kalian semua :)
ttp sejauh mana pun, sy masih ttp sy.
mudah utk didekati, ttp sukar utk mempercayai.
jinak jinak merpati. mahu tangkap, terus terbang.

benar sy akui ini mungkin juga kerana sifat sy yg "penghukum" orgnya, (judgemnetal)
ttp sy neutralkan sifat semulajadi sy itu dgn mendidik diri agar memaafkan,
dan menyedari hakikat, bhw setiap manusia punyai kelebihan dan kelemahan.
dan ya,
sejauh mana pun sy akrab dgn alam maya,
sesungguhnya sy lebih selesa dan lebih selamat dgn persahabatan di alam realiti.

contoh mudah,
kalau lah sekali anda menghilang tanpa berita,
sejauh mana, seramai mana sahabat2 maya ini boleh dan mampu utk bertanya khabar dan memeriksa keadaan diri sy waktu itu?
seramai mana yang boleh bimbang dan khuatir akan kehilangan anda?
ttp jika kita bersahabat di alam realiti, sekali kita diam, dan pergi tanpa berita,
akan dtglah sahabat bertanya khabar. sms tak kurang juga yang menelefon. kan berbeza tu?
pertemuan maya, dan pertemuan fizikal memberi impak yg berbeza.

pesan

pesanan sy kepada mereka di luar sana yg hanya punyai sahabat maya,
sedarlah, kehidupan sbnr adalah diluar sana.
tak salah membuat kawan seramai mana pun, ttp jgn sekali2 menafikan kepentingan bersosial dan bermasyarakat. ya.?

jumbled up

rasanya penulisan sy kali ini tidak adak "asas" dan main point.
bercampur2 satu isi ke isi yg lain.
ttp pokok pangkalnya, apa yg sy ingin katakan adalah,
sejauh mana alam maya ini meberi seribu "kegembiraan",
sesungguhnya tiada yang mampu menolak kuasa realiti.
ya.. ambillah sebanyak mana pun ilmu yang anda mampu kutip dari blog tersebut, seraplah, contohilah, teladanilah..
ttp, tolonglah, jgn sandarkan penilaian anda kepada seseorang itu 100% kpd apa yg mereka tulis, termasuklah sy. :)

ilusi?


sembang santai,

kerana aku bukan makhluk pengkhianat