:: Esok ::
Dengan Nama Allah… Yang Maha Merancang..
Selawat dan salam atas junjungan besar nabi Muhammad s.a.w..
Assalamualaikum.. J
(post ni ditype pd 5 Julai 2008. x habis type.. terbantut. tp tetap di post memandangkan sy dah type. heee, panjang ni!)
22:19
22:19? Apekah?
Bukan.. bukan.. bukan petikan ayat quran.. hehe..
Habis? Petikan bible? Eh.. mana la pula.. tekalah! :P
Ok ok.. idea 22:19 hanyalah terpacul SELEPAS sy mengintai jam di laptop sy ni..
Ape tu 22:19?
Nothing much..
22:19. system antarabangsa yg mmbulehkan kita mengenal waktu..
owh…. dah pukul 10:19 mlm rupanya.. (sengaja nak nunjuk yg sy menaip post ni pd pkul 10:19 mlm. Hihi~~)
Tika sy menaip post ni, sy menggunakan words dek kerana problem di blogger yg entah kenapa trsgtlah slow..
Kakak dah lena. Cik anum dah tidur. Syidah dlm bilik. Dan mama, sudah hanyut dengan alunan mimpi berkat “dadah” yg ditelannya lewat petang td.
Babah barangkali kini sudah tiba di lapangan terbang pulau pinang setelah hampir 5 hari “beruzlah” ke filipina.
Akhirnya. Akhirnya, esok, walaupun untuk setengah hari shj,, akhirnya, keluarga sy dapat berkumpul bersama2 setelah hampir setahun kami tidak pernah2 lengkap 5 ahli. =)
Lenguh
Tika sy menaip entry ni, belakang sy terasa pedihnya, lengan dan kaki sengal2. does it mean kandungan asid laktik dlm bhgian tertentu tubuh sy lebih tinggi dr normal? (ce. Ye ye lah sgt tu…)
Sy akui, 2 hari lepas mmg agak byk buat kerja. Itu ini. Sana sini. Sampai buleh lenguh2 badan sy ni. (eheh eheh.. macammm org tua ya..)
Jumaat lepas, kerana sy lah yg punyai kudrat tenaga yg lebih tinggi berbanding ahli keluarga yg lain, (walaupun sbnrnya sy bukannya skuat mana),
Sy telah diberi “mandat” utk mengerjakan dahan pokok yg tumbang yg telah terciar lama di depan rumah sy.
“khidmat sebelum ijjlal balik” mama kata.
Dahan tu jika sekali pandang, dan dibiarkan akal mentafsir dgn ilmu yg sedikit ini, dengan dahan dan ranting yg sudah kering.. dan daun2 yg sy percaya si kuda belang pun x mahu nak pandang, pasti akan terus mengatakan.
”ok. Set. Bleh je”
Tp...
bila bertemu dengan realiti, dahan pokok yg sebesar separuh pemeluk tu jgnkan hendak angkat, hendak menolak dengan tenaga yg ada dlm bdk 19 thn ni pun tak terdaya.
Itulah. Pandang remeh lagi. :P
*fikir*.
Macamanaa ni. Macamna nak alihkan dahan pokok ni.... nak angkat tak terlarat2. silap haribulan, sy yg akan jd tetamu di bangunan berlambangkan bulan sabit nanti..
Disebabkan puas carik parang keliling rumah, sy dan cik anum sekdar mampu mematahkan ranting2 kecil yg terdaya kami patahkan.
Prap. Prap. Praaap.
Satu persatu ranting tersebut kalah di tgn ”izrail” mahanum dan ijjlal. :P
Ada yg dipatahkan dgn tangan.
Ada yg dengan kaki.
Ada yg dipatahkan dgn cara ”melompat2” di atas dahan kecil, persis si monyang darwin. (moyang darwin SHJ. bukan monyang sy ya! ;P )
Syukurlah sy memakai sarung tangan kain. Kalau tidak..... habis luka2 tangan sy. Cukuplah kaki sy tertusuk duri2 kecil. Pedih tp diendahkan.
Setelah hampir...(erm, x ingat brapa lama.) habis ranting2nya kami krjakan.
Tinggal core. Tingal asas. Tinggal si tunggul besar ni. Org jawa kata. “gondol.” (botak)
sungguhlah... kalau core kita memang kuat, sebanyak mana pun "ranting" yg cuba dipatahkan, insyaAllah masih akan selamat... **subhanallah.. Allah mengajar saya secara tak langsung!**
Kononnye nak buat second attempt utk menarik dahan tu. Mana tahu larat.
Namun, sy akur.
Kudrat sy tidak setanding kudrat yg dianugerahkan kaum adam.
Sy tetap seorang hawa.. yg mana lemah itu hádala perhiasannya. Ecececeeee
Tiba2. ting! Ting! Eureka! Lampu idea menyala. :D
Cik anum teringat gergaji tangan yang tergantung di stor.
Ahaa.... gergaji?
Jom gergaji pokok jom! ;)
1st time. Dalam hidup sy. Sy menggergaji pokok. Walaupun x de lah layak ipangil pokok tp menggergaji dahan yg sebesar separuh pemeluk tu bukannya kerja ringan..
Terbongkok2 sy dan cikanum
Terbayang bagaimana kautnye gigi si otter kerdil yg saban hari “menggergaji” pokok dan gigih membuat empangan di saluran air dan sungai yang sesuai. Subhanallah~
Selesai menggergaji, kerja kami tak berhenti di situ shj.
Apa yg perlu kami buat dengan bhgian2 yg sudah cantik ”dikecil2kan” ni..”
xkan lah ditinggalkan mcm tu shj...
Mulalah sesi ”memunggah” kayu kayan.. tong sampah terdekat terletak lbih kurang 100+ meter drpd rumah sy. Itu bukan cabarannya. Cabaranya adlh ingin memunggah longgokan kayu td ke tong sampah yg jauhnya 100+m yg mana jalannya bukan mendatar tapi adalah ceruman bukit yg agak cerun! Waaaaaahhh.....
Mengah jga dibuatnya.. sy x mampu mengangkat, tapi mengeheret shj segala ranting yg ada. Habis daun2 berguguran di sepanjang laluan kami. Meningalkan memori dispenajnag perjalanan. Eceehh. :P
Berikutnya.
Hari berikutnya.. juga sama busynya dgn hari jumaat yg lepas. Klu semalam sebelah ptgnya sy menziarahi ustazah sewaktu di smktaman selasih krn selamat melahirkan anak yg masyaAllah.... cantek banget!
Pipinya..
Riak wajahnya yg tenang...
Nasib sshj anak ustazah. Klu anak buah sendri. Maunya sy cubit2. cubit sampai menangis. Hihihi.. jahatnya sy! ;)
Zatil iman. suke!
Hari ini
Hari ni, operasi mengemaskan mini library di beranda luar. mini library yg terdiri drpd 5 rak buku 5 tingkat. Walaupun xdelah banyak sgt buku2. tp,, kalau aja sy mampu menelaah setiap satu drpd buku yg mengisi kelima2 rak tersebut, insyaAllah, i will be considered as a knowladgeble person. Cumenye, itu KALAU. :P haha.
Menegemaskan mini library tu bak menelerusi jalan memory.
Sy mebesar dgn buku2 yg ada di rak2 tersebut.
Tersingkap kembali kerenah2 kami bersama buku2 tu.
- Bermain ala2 librarian.
- Berangan menjadi cikgu.
- Sy bercerita sorang2 seperti pandai mebaca walhal sebenrnya sy waktu itu tidak pandai membaca langsung. Lihat gambar dan pandai2 mereka2 cerita. Konon ingin menunujuk2 yg sy sudah pandai membaca. Alhaaii... ijjlal.. ijjlal.. J
Mama, ayah jga mebesar dan membina diri dgn buku2 tersebut..
Usia2 buku2 ada yg jauh lebih tua drpd umur sy sendri mahupun umur mama dan ayah.
Set lengkap perang dunia pertama dan kedua. Buku yg cukup klasik berkulitkan kain merah dan tulisan bertatahkan emas.
Nampak sungguh klasik. Memang klasik pun!
Pernah sekali ayah cuba iklankan buku tersebut di e-bay. Ada yg sanggup membeli dengan harga RM50,000 sebuah. Uhuuu.... x kusangka tingginya nilai buku klasik tu..
Cukup fasal buku klasik, sy menelek2 koleksi majalah2 kegemaran waktu kecil2 dahulu. Siri ariel, siri fathing wood forest, ensiklopedia, dan siri doctors answer. Buku2 tu semuanya adalah buku bundle yg diberi dari jualan murah car boot sale sewaktu sy menetap di
Murah. Itu yg mampu sy katakan. Memang sgt murah dan berbaloi sekalipun ianya hanyalah buku second hand. Majalah yg masih tidak terusik, bersih dan cantik, hanya 5p-20p sebuah. Sy x kesah membeli sesuatu yg second hand, asalkan masih elok. Itu lah hidup sy di UK dulu. Hidup dgn barang2 bundle. Mainan bundle, baju skirt seluar bundle, buku bundle.. tak terselit rasa malu mahupun jijik. Itu shj yg mampu. pernah mama bekerja sbg cleaner krn kesempitan wang. Habis gelang digadaikan demi mendapat wang pounds menampung kehidupan kami di UK. Tp waktu tu, sy tidak pun sedih. Mungkin x faham lagi. Masih kecil. Ya.. masih kecil. 4-5 tahun shj. Hanya akan rasa sedih jika lapar. Jika sakit. Jika sejuk. Cukup semua itu, gembiralah sy, tersenyumlah sy. Ketawalah sy.
itu sy 12 thaun lepas. kini bagaimana?
Merepek.
Eh, bagaimana pula laa sy tercerita fasal kehidupan di UK ni.. ish3.. merepek2... hehe..
Selesai kemas, tengahari kami ke kednuri kahwin cikgu fauziah.
Cikgu fauziah sudah berumur awal 50. jodoh lambat tp tetap ada jodoh. Seronok sy tgk cikgu seronok. Terpancar kegembiraan cikgu pada hari pernikahannya…
Buat pertama kalinya, kami berjalan2 bersama abg long.
Hehee.. abglong jadi drebar. Semua pakat pakai baju kurung. Yelahh… acara perkahwinan. Manis je kalau tgk org berbaju kebangsaan kan?
“macam nk pergi raya lah” kakak kata.
Hehee…. Betul tu. Mmg terasa mcm hari lebaran syawal. Kami semua berbaju kurung, di depan, kaklong duduk bersama abglong. Di SEAT belakang, 1 mak dara dan 3 anak dara berhimpit antara satu sama lain. Bayangkan sahajalah.. anak2 dara ni bukannya lagi anak kecil berusia 3 tahun.. tapi anak2 dara yg sudah buleh dibuat isteri! berhimpit.... memang padat.
Kalau kami kini berada di majlis ilmurasanya pasti tok guru akan tersenyum puas kerana kami duduk rapat2, lutut bertemu lutut! ;P
Sebelum bertolak, sy yg sememangnya terkenal sbg camera gurl, x lepaskan peluang utk bergambar bersama2. bukan senang nk dpt kumpul sama2 mcm ni. Dah alang2 sama2…. Trus aja sy nak rakamkan kenangan yg cemburu dgn waktu…
“jom! Amik gambar! X kire!”
Dan…. SNAP! :D tadaaa……
Demam
petang tu tiba2 saja mama demam.. kesian mama. Itulah.,. ijjlal suruh duduk diam2 mama xnak. Kan dah demam. Mungkin terlalu penat. Atau.. mungkin sedih memikirkan sy mahu pulang ke shah alam esok :P (perasan kamu perasan)
Petang tu sy bw mama ke klinik... walaupun pd awalnya mama berkeras mahu drive sendri, sy dengan sikap sy yg sgt degil, tetap mahu drive. Akhirnya mama kalah. Dan sy lah yg drive mama ke klinik dek kerana kakak masih xda lesen dan ayah masih belum pulang ke malaysia. Kebetulan pula petang tu kak aina ingin ambil kad ahli kedai AtuZ utk mebeli brg2 persiapan perkahwinannya. Alamak.... antara mama dan kakaiana, sy pilih mama. walaupun pd sebelumnyaa sy sudah beri lampu hijau kpd kakaina mengatakan sy berada di rumah petang tu, sy tetap pilih mama. Maaf ye kak aina. Mungkir janji pla.. huhu~
Kami pergi order ayam tandoori, roti parata kerna,, mama tahu sy suka makan tu. Mungkin nak treat apa yg sy suke be4 sy pulang shah alam. Maseh mama :)
Selesai klinik. Dan juga urusan kereta dan ambil roti nan dan ayam tandoori, barangkali Allah masih mahu sy tergolong dlm org2 yg menepati janji.
Dlm pjlnn pulang ke rumah, sy berselilih dgn kereta saga oren emas. Eh. Mcm kenal kereta tu. Bila menhampiri. Owwhh.. kak aina..
Waktu tu sy fikir, owwh.. kak aina dah nak balik lah ni. Dah amik kad ni.
Dgn fikiran bgitu, sy pun melepasi shj krt saga oren emas itu dan menoleh sambil angkat tgn. Tersenyum. Tp. Kenpa kaina sptnya blur.?
Masuk ke simpang rumah sy, entah camne sy tergerak utk toleh kebelaknag dn tgk kereta oren tu.
Eh.. patah balik?
Ooo..... baru sampai.
Lupa lorong rumah la ni.
Sy pun serta merta berhenti sketika dan menunggu kak aina di tepi jalan tu. Syukur aja kita berseleih ya kak aina. Kalau tak, kemana2 je kak aina terlepas. Ya dak?
waktu tu, mata sy sudah perit. Rasa spt ada habuk memasuki mata. Badan pun sudah agak longlai. Maaflah kpd tetamu sy petang tu krn sy agak kurang betul dn senyap. Hehe...
** post terbantut takat sini harap maaf**
sesungguhnyaorang-orang mukmin itu bersaudara,~49:10
kerana itu damaikanlah antara kedua saudaramu dan bertakwalah
kpd Allah agar kamu mendapat rahmat..
sinar penghormatan.
Post a Comment