Bicara Qalbu

:: suke ::

Dengan Namamu Ya Allah. Yang menghembuskan ketenganan dlm diriku...
Selawat dan Salam Atas junjungan besar, Nabi Muhammad saw..

suke

Life with all its limitations, obstacles and pain is still a treassure~!"

saya terbaca quotation ni yg entah mengapa begitu meresap ke dlm jiwa sy.
meresap dlm erti kata, ianya telah memberikan sy sedikit semangat pd jiwa sy yg makin hari makin serabut memikirkan itu ini.

petikan kata2 dr kisah seorang lelaki tua yg hilang keupayaan untuk bergerak. lumpuh selurh badan dek kerana disease.. (nama disease tak ingat.)

mungkin tidak pd kalian, tp ya pd saya. dan, ingin berkongsi semnagat tinggi yg tersembunyi disbalik celahan2 huruf diatas.. :)


Terkesima.

apa laagi laa yg buat sy terkesima kali ni ya?
hehe...
macam2 lah sy ni kan..? ada2 shj benda yg buatkan sy tearsa. kenapa sensitif sgt?
org kata, org mcm sy ni, berjiwa seni. pandai tulis sajak, lukis2.. t, satu hapa sy tak pandai. just tahu bercakap2, bercakap dan trus bercakap.

:P

begini.
sy sbnrya telah membentuk satu grup discussion dgn junior2.
dlm kata yg lbih mudah difahami, usrah.
usrah ni mcm satu sessi berkumpul sama2 dan dlm tu ke saling berkongsi cerita, nasihat2, dan berkongsi ilmu, esp dlm ilmu agama.
dan sy, telah bertindak sbg naqibah.
yg bermakna, sy mengetuai grup usrah ini..
asalnya, sy hy bwk seorang junior yg sy kenal scr tak sengaja. dan sy foloow perlahan2 hingga akhirnya junir sy ni bersetuju utk menjlnkn usrah.
pd awalnya, mmg dlm hati agak gementar.
sy tidak pernah membimbing mana2 junior.
tidak pernah. siri sy masih dahagakan bimbingan..
tp sy fikir. sampai bila sy mahu menolak tggjwb sy.?
,mcm dlm post sy yg lepas, kalau tak mampu buat byk,
buat sedikit pun cukuplah. sbg bekalan jawapan kita di pdg mahsyar nanti.

subhanaallh. berkat Allah, ntah macamana, junior sy ni dpt ajak kawan2 nya yg lain. bertambah ahli mnjd 3.
daru satu segi, sy agak gembira dgn kesudian adik2 join usrah bersama2. sejuk hati bile tgk mrk sndri yg sukarela mncari. bukan dicari.
alhamdulillah, brtambha lg ahli utk meriahkan sesi discussion.
tp, dr sgi yg lain, hati sy gentar,
hati sy berdebar2.
bukan kerja yg mudah. membimbing2 adik2.

and after about 1 bulan lebih sy bwk adik2, ntah macamana, sy jadi lemah smngt.
sy rs terbeban dan tak mampu nak berikan apa yg adik2 ni cari.
dey expect too much from me..

dlm pada sy plan hasrat sy utk serahkan adik2 sy kpd grup usrah lain,
dan telah pun meminta pdgn dr rakan sy pg tadi. ya, pg tadi.... dan akhirnya sy begitu bult utk menyerahkan adik2 kpd rakan2 sy yg lain.

ttba, zuhur td, waktu sy baru hendak mengambil wudhu di surau, adik usrah sy dtg dan ty kpd sy dgn muka yg sgt excited.

"kak ijjlal.. usrah kite ptg ni kan..? bukak puasa sama2 kan? kawan sy nak join.. lagi 2 org. buleh kan kak? buleh?"

**effect petir jap**
mmg sy mcm nak nangis waktu tu.
buleh ke kalian rskan apa yg sy rasakan..?

dlm hati sy mengutuk diri sendiri.
ijjlal.. ijjlal... ape jenis kakak lah kamu ni..
adik2 beria2 utk mdgr cerita kamu.
adik2 rajin dtg mencari ilmu.
kamu pla? kamu lari??
hanya kerana rs takut..?
hy kerana rs terbeban?
mereka ketepikan rs takut mereka..
kenapa kamu tak ketepikan rs takut kamu?
adik kamu sendri yg dtg mencari kamu.
kenapa kamu tak mampu menyambut mereka dgn tgn terbuka...?

astaghfirullah ya Allah.. inikah petunjuk Mu kpdku.?
melarang aku berundur dr usaha menasihati..
petanda Engkau mahu aku terus berada di jalan dakwah ini..

YaAllah.. ampunilah hambamu ini..

Message.

salam.. Petang nanti, jemputlah2 kawan2 skali ye. :)

sy menutup mata.
ibu jari sy perlahan2 menekan butang send.
.
.
.
.

MESSAGE SENT

bercampur baur perasaan dlm diri sy.
sayu. sedih. gembira smeangat, lemah. terharu.

Ijjlal. tenaga kamu diperlukan. kuatkan hati dan bantu adik2 kamu.
semoga kamu lbih bersedia utk menghadap Ilahi...

adik2. terima kasih, krn smngt kalianlah, smngt akak naik kembali.
kerana kalian kuatlah, akak kembali kuat.
kerana kalianlah, akak masih disini... terima kasih..

mmg benar.

kita mmg senitiasa perlukan insan2 lain.

some how, they bring meaningful things into our life. in a very unexpetctd way. :)

sekian dulu,
sinar penghorman.